Widzowie angażują się emocjonalnie w fikcyjne życie ulubionych bohaterów. Fani często zalewają się łzami przed swoim telewizorem, gdy ukochane postacie doświadczają trudności życiowych, rozstają się albo umierają. Często postać z serialu staje się swoistym przyjacielem widza.

Kiedy spędzamy około godziny w każdym tygodniu z ulubionymi bohaterami, stają się oni kimś w rodzaju „telewizyjnych przyjaciół”. Chociaż są wykreowani, to wywołane u widzów emocje są realne.

Badania pokazują, że taka emocjonalna więź z bohaterami telewizyjnymi, w rzeczywistości może być zdrowa! Psychologowie nazywają to jednostronną i częściową relacją społeczną.
Jak wynika z licznych badań nasze mózgi nie są tak skonstruowane, żeby odróżniać, która relacja jest fikcyjna, która prawdziwa, „dlatego takie doświadczenia, mogą dawać wiele korzyści widzom w świecie rzeczywistym. Zwiększa się poczucie własnej wartości i przynależności, zmniejsza się uczucie samotności”, mówi w wywiadzie dla TIME, Jennifer Barnes, adiunkt psychologii na Uniwersytecie w Oklahomie.

Dlaczego tak się dzieje?

• Serialowa dieta oczyszcza z emocji.

Tragiczna fikcja zapewnia katharsis (gr. oczyszczenie) – uwolnienie od cierpienia, odreagowanie zablokowanego napięcia, stłumionych emocji, skrępowanych myśli i wyobrażeń. To doświadczenie skupia negatywne emocje, które zostają uwolnione z organizmu. Inna teoria opiera się na meta-emocjach: uczuciach, które mamy na temat pewnych uczuć. Dzięki wywołaniu emocji smutku na głębszym (meta) poziomie czujemy wdzięczność, że możemy odczuwać cały wachlarz uczuć, nawet jeśli nie są one realne.

• Fikcyjny przyjaciel pozwala wypłakać się bez ograniczeń.

Płacz podczas serialu w telewizji jest również nowoczesnym przykładem tego, co filozofowie nazywali przez tysiące lat jako „paradoks tragedii”. Smutek jest negatywnym uczuciem, którego nie lubimy odczuwać w rzeczywistości, a łatwiej mu ulegamy poprzez tragiczne historie w serialach. Łatwiej bowiem jest płakać z fikcyjnym bohaterem z telewizji, którego nie obarczamy swoimi negatywnymi uczuciami.

• Telewizyjna terapia zmienia życie na lepsze.

Badania własne Barnes wykazały, że oglądanie dramatów w telewizji poprawia zdolność ludzi do współodczuwania uczuć innych ludzi, umiejętność tą nazywamy inteligencją emocjonalną. Inne badania sugerują, że oglądanie serialu, który uwalnia emocje i współczucie sprawia, że ludzie są milsi i bardziej altruistyczni wobec innych.

Źródło: Amanda MacMillan, TIME, Why It’s Healthy to Cry Over TV Shows, 23 lutego 2017.