W naturalny sposób jesteśmy przyzwyczajeni do ludzi i interakcji. Dlatego też nasze mózgi nie mają problemów z rozróżnieniem prawdziwych postaci ludzkich od obrazów generowanych komputerowo (tzw. CGI) i mogą się po prostu wyłączyć, gdy CGI nie jest reprezentatywne dla ludzkiego zachowania.

Interakcje napędzają zaangażowanie, a zaangażowanie napędza kodowanie pamięci. Dlatego też, zwiększenie poziomów interakcji pomiędzy bohaterami w reklamie może służyć jako zwiększanie poziomów kodowania pamięci podczas końcowego brandingu.

Warto również podkreślić, że siła oddziaływania została zmierzona na podstawie skorelowania typu interakcji (np. od konwersacji do przytulenia czy pocałunku) z czasem wyświetlenia na ekranie.